Barınak gönüllüsü hanımefendinin anlattığına göre, beni Pendik civarlarında dolanırken görüp barınağa getirmişler... Diğerlerine göre daha şanslıymışım... Kafeste sadece 1 hafta kalmışım... Barınakta bir haftamı doldurduğum sırada annem ve babamla tanışmışım... Hayal meyal onlara çok yüz vermediğimi hatırlıyorum. Depresyondaydım sanırım...
ama şimdi; HAYAT BANA GÜZEL YAHU! Kah annemin kucağındayım kah babamın koynunda... Oh be!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder